Yalnız ve Ayık

  Merhaba. Bu blogda hayatımdan ve hayat hakkımdaki düşüncelerimden bahsedeceğim biraz. Blogu açarken kafamda büyük düşünceler vardı. Muhteşem şeyler yazacaktım, okuyanlara 'vay be' dedirtecek şeyler. Süper ifade edecektim kendimi güya. Bi şeylere başlamadan önce hep öyle gelir ya. Şimdiyse neyi nasıl anlatsam diye kıvranıyorum ekranın başında. Hayatım da biraz böyle işte. Hiçbir zaman amaçlarını ve beklentilerini yakalayamayan, bazı konularda potansiyeli olmasına rağmen bir bok olamamış, öyle mal gibi dolaşan mutsuz bir tipim. Daha öğrenciyim ama önümdeki bütün potansiyel gelecekler de daraltıyor beni. Hepsi. Çoğu veya. Eskiden hayata tutunmaya çalışan, büyük ve muhteşem Dünya'nın kendinden esirgediği bütün güzelliklerin tadına bakmak için yaşayan, yarı-idealist bir ergen iken, şimdi sadece yaşıyorum öylesine. Eski halimin/hallerimin enkazı gibiyim. Yaşamayı biraz daha anlamış gibiyim. İnsanları, düşüncelerini ve yaptıklarını görüyorum, ve ne yazık ki, pek de hoşuma gitmiyor. İçilip eğlenildikten sonra tek başıma evime döner, otobüste hafiften ayılır gibiyim. Tam bir sik kırığı gibiyim.